Een aandoening die rond de herfst veel aandacht krijgt is atypische myopathie. Dit komt omdat het vooral in het najaar optreedt en ernstige gevolgen voor de gezondheid van je paard kan hebben. Het is dus fijn om als eigenaar te weten waar je op moet letten om deze aandoening te herkennen en hopelijk te kunnen voorkomen.
Atypische myopathie is een zeer ernstige spierziekte waarbij de spiercellen niet meer normaal kunnen functioneren. Normaalgesproken verbranden spiercellen vet, wat energie oplevert om te kunnen functioneren. Maar in het geval van atypische myopathie kunnen ze geen vet meer verbranden en zijn ze afhankelijk van koolhydraten als energiebron. Koolhydraten leveren onvoldoende energie waardoor de cellen een energietekort krijgen. Door dit energietekort gaan de spiercellen kapot en bij dit proces komen ook gifstoffen vrij.
Paarden met atypische myopathie vertonen symptomen die vergelijkbaar zijn met spierbevangenheid. Het paard zal niet meer of moeilijk bewegen en kan zelfs gaan liggen. Er is sprake van zwakke en stijve spieren en de spieren kunnen gaan trillen. Het paard kan gaan zweten, zijn ademhaling versnelt (of gaat moeizamer) en de hartslag gaat omhoog. Daarnaast kan de urine een roodbruine kleur krijgen, dit is een teken van spierafbraak. Het paard heeft meestal geen koorts en eet vaak gewoon.
Hoewel atypische myopathie niet vaak voorkomt, zijn de gevolgen zeer ernstig. De symptomen zijn er vaak acuut en verergeren snel. Paarden kunnen er binnen drie dagen aan overlijden, maar het zou ook al binnen 24 uur kunnen gebeuren. Helaas overlijdt zo’n 70% van de gevallen, paarden die het wel overleven kunnen er hartritmestoornissen of ademhalingsproblemen aan overhouden.
Er wordt nog steeds veel onderzoek gedaan naar de oorzaak van atypische myopathie. In de Verenigde Staten is er uit recent onderzoek gebleken dat het veroorzaakt wordt door het opnemen van de stof Hypoglycine A. Het blijkt voor te komen in esdoorns (zaden en bladeren) maar dat hoeft niet altijd het geval te zijn. Op het moment dat er giftige bladeren of zaden van de esdoorn in het weiland terecht komen, kunnen paarden dit tijdens het grazen opeten en kan dit leiden tot atypische myopathie.
De beste manier om het te voorkomen is om ervoor te zorgen dat er geen esdoornzaden en –bladeren in het weiland aanwezig zijn. Er hoeven niet altijd esdoornbomen langs het weiland te staan om toch esdoornzaden in het weiland te krijgen. Door de vorm (‘helikoptertjes’) kunnen de zaden namelijk een relatief grote afstand afleggen. Zorg er ook voor dat het weiland vrij is van takken, paddenstoelen, eikels en ander type bladeren. Het zal praktisch gezien niet altijd mogelijk zijn om het weiland volledig schoon te houden. Zorg er dan voor dat het paard voldoende te eten heeft (bijvoeren met voldoende ruwvoer) zodat je de kans verkleint dat het paard op zoek gaat naar alternatief voedsel zoals de zaden en bladeren.
