Uit voorgaand onderzoek (Ferguson and Rosales-Ruiz 2001; Hendrisken et al. 2011) is naar voren gekomen dat target training een effectieve manier is om stress te verminderen en ontwijkgedrag bij paarden te verminderen. Bij targettraining gebruik je het geluid van een clicker zodra een paard een bepaald object aanraakt en geef je hem hierna een voedselbeloning. Maar als je target training met een paard traint in een stressarme omgeving, zal hij de training dan ook toepassen zodra hij in een stressvolle situatie geplaatst wordt, zoals bij de dierenarts of op wedstrijd? 

Kelsey Wallach, een student aan de Universiteit van Washington, wilde deze vraag beantwoorden in een recent onderzoek naar target training. Medeauteur Robin Foster, PhD, Cert. AAB, onderzoek professor aan de Universiteit van Puget Sound en filiaalprofessor aan de Universiteit van Washington, presenteerde de resultaten op de 11e International Society of Equitation Science conferentie, dat gehouden werd van 6 tot 9 augustus in Vancouver, Canada.   

In het onderzoek maakte Wallach en Foster gebruik van 12 merries en ruinen met een leeftijd tussen de 4 en 19 jaar. Voor ze de paarden gingen trainen hebben ze het stress- en ontwijkgedrag geobserveerd tijdens opstijgen en trailerladen. Vervolgens zijn ze de paarden met clickertraining gaan leren om een target te volgen in verschillende stressarme situaties, dus in een bekende roundpen of kleine paddock. Foster zei dat ze de training aanpaste op gedragingen die nodig zijn bij het trailerladen of het opstijgen (zoals een aantal stappen voorwaarts en achterwaarts doen, een tijd rustig stilstaan). De trainingssessies duurde 10 minuten per paard en elk paard werd drie tot vier keer per week getraind. Elke keer als het paard een gedragsreeks goed uitvoerde kreeg hij of zij een voedselbeloning (positieve bekrachtiging). 

Na gemiddeld 13 trainingssessies (sommige paarden hadden aan 7 sessies genoeg terwijl andere er 21 nodig hadden, afhankelijk van hun persoonlijkheid. “Het duurde langer om assertieve, opdringerige en zelfverzekerde paarden te trainen” zei Foster.), testte Wallach of de paarden in staat waren om de getrainde gedragsreeks uit te voeren tijdens het trailerladen of opstijgen. Ze zei dat er geen significante verschillen waren in het stresslevel van de paarden en het ontwijkgedrag vergeleken met de situatie voor de targettraining. 

“In de stressvolle situatie was geen enkel paard in staat om de geleerde gedragsreeks te voltooien” zei ze. Echter, de paarden konden de target wel volgen als ze de gedragsreeks verkleinden en simpele, enkele stappen vroegen. Toen Wallach de gedragsreeks makkelijker maakten werden het stress- en ontwijkgedrag aanzienlijk minder bij zowel het trailerladen als het opstijgen. “De paarden maakten ook aanzienlijk minder fouten in het volgen van de target” zei ze. 

Hoewel het vermogen van een paard om een target-getrainde gedragsreeks uit te voeren niet overgebracht werd van een stressarme situatie naar een stressvolle situatie, kon het oefenen van stukjes die zij geleerd hadden wel helpen bij het verlagen van hun stressniveau in die situaties. Wallach en Foster concludeerden dat targettraining kan helpen om paarden te kalmeren in stressvolle situaties en kan training in deze situaties ondersteunen. 

“Deze boodschap betreft de paarden waarvan de eigenaar zegt dat hij tijdens een clinic of wedstrijd afgeleid en nerveus is, maar het thuis perfect doet.” Zegt Foster. “Of de racepaarden die tijdens hun ochtendtraining prachtig rennen, maar helemaal uit elkaar vallen tijdens de races. Deze paarden zijn getraind in situaties met zo min mogelijk stress en dat wat ze hierin geleerd hebben nemen ze niet automatisch mee naar de meer stressvolle situaties” 

Bron: http://www.thehorse.com/articles/36757/does-target-training-help-reduce-horses-stress