Een nieuw veulen zorgt bij veel fokkers voor enthousiasme en hoop. Ze stellen zich voor dat dit misschien wel het paard is dat op een dag aan hun grootste verwachtingen voldoet. Het is natuurlijk leuk om zulke motiverende dromen te hebben over een nieuw veulen. Maar wetenschappers waren benieuwd of het werkelijk mogelijk is om, op jonge leeftijd, te voorspellen of het paard de potentie heeft om een goede leerling te worden. Een groep Deense onderzoekers heeft gekeken naar een reeks testen die mogelijk het leervermogen van een veulen aan zouden kunnen tonen.  

“Er is op dit moment geen gouden standaard voor het testen van het leervermogen van veulens, maar ik wil graag zien wat er gebeurt” zei Line Peerstrup Ahrendt, PhD, onderzoeker op afdeling dierwetenschappen aan de Aarhus Universiteit in Denemarken. Ahrendt presenteerde haar onderzoek op de International Society for Equitation Science conferentie van 2014.  

In haar onderzoek hebben Ahrendt en haar collega-onderzoekers 21 gespeende veulens (met een leeftijd van 30 tot 50 weken) in vier verschillende leertesten onderzocht: 

1. Een drukreactie test. Hierbij zouden de veulens moeten leren om te wijken voor een opbouwende druk (tot 7 pond = ± 3 kg) op hun achterhand. Hierbij werd gebruik gemaakt van een algometer, of een ander instrument om de druk te meten. 

1. Een visuele discriminatie test. Hierbij zouden de veulens moeten leren dat slechts een van de twee emmers, met verschil in kleur, formaat en vorm, voedsel bevat. Ze zouden dus onderscheid moeten leren maken tussen de twee emmers.  

1. Een clicker test. Hierbij zouden de veulens moeten leren om een associatie te maken tussen het geluid van de clicker en een voedselbeloning bij het aanraken van een bepaald object. 

1. Een spatial reversal (letterlijke vertaling: ruimtelijke omkering) test. Hierbij zouden de veulens moeten leren om wat ze eerder hebben geleerd, het vinden van eten in de ene emmer, te veranderen naar het vinden van het eten in de andere emmer. Dat wat ze geleerd hebben moeten ze dus ‘omdraaien’.  

Over het algemeen reageerde de veulens goed op de drukreactietest, ze leerde met de tijd om met minder druk al van de druk af te komen, zei Ahrendt. De clicker test had tamelijk goede resultaten, met een grote variatie tussen de veulens. In de visuele discriminatie test verloren de meeste veulen hun interesse zei ze. Dit kon komen door het feit dat de veulens (nog) niet gemotiveerd waren door voedselbeloningen, omdat ze dit soort beloningen verder niet kregen en dus niet gewend waren. “Ze stopten gewoon met reageren en wilde niet langer meedoen”, zei ze. “Ik denk dat ze het eten niet lekker vonden”.  

Op het moment van de presentatie had het team de vierde (spatial reversal) test nog niet geëvalueerd. Hoe dan ook zei Ahrendt dat ze de tests aan het herzien waren, door het gebrek aan motivatie voor voedselbeloningen. “Dit jaar hebben we veel tijd besteed aan het trainen van de veulens met voer, zodat ze bekend waren met het voedsel en ze leken het lekker te vinden” zei ze. Er worden nog 45 veulens onderzocht met de vernieuwde testen.  

Hoewel de voorafgaande resultaten aantonen dat de drukreactie test en de clicker test goed werkte om het leervermogen van een veulen te onderzoeken, was er geen correlatie (samenhang) tussen de twee testen. Met andere woorden, veulens dat het goed deden in de ene test deden het niet per se goed in de andere test, zei Ahrendt.  

Dit kan ontmoedigend zijn, maar Ahrendt blijft optimistisch over het vinden van een manier om leervermogen te testen. “Ik kan zomaar verschillende vormen van leervermogen ontdekken in deze testen” zei ze.  

Bron: http://www.thehorse.com/articles/36016/can-we-determine-foals-learning-abilities