Een aantal jaar geleden, bij een cursus over de taal van het paard, ontmoette ik Julia en haar viervoeter Tom. Zoals altijd begonnen we de cursus met een voorstelrondje en gingen we iets dieper in op de paarden die meegenomen waren. Om een cursus bij ons te volgen is het zeker niet noodzakelijk om je eigen paard bij je te hebben, het is juist vaak heel leuk om met veel verschillende paarden te werken. Maar heb jij een uitdaging met je paard, dan kan het wel weer handig zijn. Julia vertelde het verhaal dat ze Tom had gekocht voor de kinderen om op te rijden, daarnaast vond Julia het leuk om te mennen. Het was in het begin ook erg goed gegaan, alleen na een paar maanden leek Tom steeds minder plezier te krijgen in het werken en werd hij steeds minder voorwaarts. Eigenlijk wisten ze niet meer hoe ze nu verder moesten, want ze moest ook schoorvoetend bekennen dat ze van alles had geprobeerd. Na het voorstelrondje gingen we met elkaar even langs de paarden. Tom bleek een kruising te zijn van onbekende rassen, ongeveer 1.50 meter hoog en…….. zeker 75 kilo te zwaar! De eigenaresse had nog niet zoveel ervaring met paarden en vond 1 schepje toch veel te weinig voor zo’n groot dier, met als gevolg dat Tom nu zo zwaar was dat hij moeite had om te bewegen. Niet echt gek dat hij niet meer voorwaarts was! Na de tweedaagse cursus ging ze met goede moed naar huis met een voer- en bewegingsadvies.
Een maand of zeven later, bij een vervolgcursus, waren Julia en Tom er weer. Natuurlijk waren wij nieuwsgierig hoe het gegaan was. “Nou, het ging na een maand afvallen heel erg goed en hij heeft ook een paar maanden super gelopen. Alleen, de laatste maanden wil hij weer niet meer…. Ik krijg hem niet meer voorwaarts!” Tja, daar hadden we natuurlijk geen antwoord op. Toen we weer de stal in liepen schrokken we behoorlijk toen we het beestje zagen. Of aangewezen kregen is eigenlijk een beter woord, want herkennen deden we het arme dier niet meer. Tom was nu zo’n 60 kilo te mager….. Geen wonder dat hij niet meer voorwaarts wilde! Ons voer- en bewegingsadvies was keurig opgevolgd, maar de eigenaar was vergeten ook goed te blijven kijken naar haar paard. Schema’s zijn er om aan te passen als de praktijk dat vraagt. Allemaal weer iets geleerd en gelukkig gaat het nu heel goed!
Uit: Kijken door de ogen van het paard.
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.