In bijna iedere tak van de paardensport kom je ze wel tegen: peesbeschermers. Het doel is op zich duidelijk, namelijk het beschermen van de pezen. Toch blijken niet alle peesbeschermers hun taak goed uit te voeren en zorgen ze soms juist voor schade in plaats van bescherming. Hoe kan dit? En waar moet je op letten bij het gebruik van peesbeschermers? 

Een pees van een paard bestaat uit een bundel vezels die zijn opgebouwd uit stug collageen (eiwit). Hoe meer vezels er zijn en hoe dichter deze tegen elkaar aan liggen, hoe sterker een pees is. Zodra een pees beschadigd raakt, bijvoorbeeld door oververhitting, verwonding, of overbelasting, ontstaat er een ontsteking. Hierbij kan het been dik, warm en pijnlijk worden wat kan zorgen voor kreupelheid bij het paard. Het vervelende bij aandoeningen aan de pees is dat het herstel erg lang duurt. Dit komt door de slechte doorbloeding van de pezen. 

Tijdens het beoefenen van de paardensport, welke discipline dan ook, lopen de pezen in het onderbeen van het paard veel risico op verwondingen. Het is dan ook niet zo gek om deze delen van het lichaam te willen beschermen. Maar volgens onderzoeker David Marlin bieden peesbeschermers helemaal niet zoveel bescherming en in veel gevallen kunnen ze zelfs schade toe brengen (bron: Thehorse). Het materiaal van de peesbeschermer speelt daarin een grote rol. Sommige peesbeschermers nemen veel zweet en water op. Hierdoor neemt het gewicht aan het been toe en kost het meer energie om het been te bewegen. Ook kan het materiaal ervoor zorgen dat het paard de geproduceerde warmte niet kwijt kan waardoor de onderbenen erg warm worden. Oververhitting kan leiden tot weefselbeschadiging of zelfs celdood. Op de afbeelding is links te zien hoe een peesbeschermer de warmte vasthoudt en rechts hoe een peesbeschermer warmte doorlaat. 

Materiaal
De meest verkochte peesbeschermers bestaan uit kunststof of leer met een voering van neopreen of wol. Neopreen (of polychloropreen) is synthetisch rubber dat wordt gemaakt uit chloropreen. Het is een zacht, flexibel en duurzaam materiaal. Het is waterafstotend, wat het een ideaal materiaal maakt voor buitenactiviteiten. Daarnaast is het elastisch en kan goed schokken absorberen. Ideale eigenschappen voor peesbescherming, echter is er een grote risicofactor. Neopreen is een goed isolatiemateriaal en dit is nu precies een nadelige eigenschap bij het gebruik als peesbeschermer omdat dit voor oververhitting kan zorgen.

Voor de voering van de peesbeschermer wordt vaak lams- of schaapswol gebruikt. De natuurlijke structuur van wol zorgt ervoor dat water niet direct opgenomen wordt, het is dus waterafstotend. Het heeft een natuurlijke elasticiteit en kan zich goed vormen om een been. Daarnaast is het vuilafstotend en vochtabsorberend. Vochtabsorberend is een risico omdat de peesbeschermers zwaarder worden door het geproduceerde zweet. Ook wol heeft als eigenschap dat het goed isoleert, wat nadelig is voor de warmteafvoer van de benen. 

De buitenkant bestaat vaak uit kunststof of leer. Leer is een duurzaam materiaal. Het is elastisch en is bestand tegen verslapping, scheuren en barsten. Een belangrijke eigenschap bij het gebruik van leer in peesbeschermers is dat leer ademt en ventileert en zo aan de omgeving aan past. Oververhitting zal dus minder snel plaatsvinden. Daarnaast is het een soepel materiaal dus zullen de peesbeschermers zich ook naar het been kunnen vormen, wat bevorderlijk is voor de bewegelijkheid van het been. Kunststof is daarentegen minder geschikt, het materiaal kan de warmte van het been niet afvoeren en verhoogd nog eens extra de temperatuur van het been. Vaak wordt er toch voor kunststof gekozen omdat ze goedkoper zijn dan leren peesbeschermers en zijn ze makkelijk in onderhoud. 

Om peesblessures bij je paard te voorkomen is het dus belangrijk om te weten welke type peesbescherming je gebruikt. Verkeerd gebruik of verkeerd materiaal kan ervoor zorgen dat de pezen van je paard beschadigd raken in plaats van beschermd worden. Bij het gebruik van neopreen, wol en kunststof moet er goed gekeken worden naar de mogelijkheid om warmte af te voeren om zo oververhitting in het been te voorkomen.