Vroeger groeiden veel meer mensen op in een agrarische omgeving dan tegenwoordig. Je werd spelenderwijs bekend gemaakt met het leven op het land en het gedrag van de dieren. Het was een bestaan van hard werken waarbij weinig of geen tijd was om veel te spelen met je dieren. Ze waren vooral functioneel en het werken met dieren moest praktisch zijn.  

Een eigen paard is een kostbaar bezit dat wij koesteren. In sommige situaties gaat deze liefde voor het paard wel wat ver. Veel paarden raken in problemen omdat wij ze bijvoorbeeld menselijke eigenschappen toedichten. En laat het gelijk gezegd zijn, een paard is geen mens. Het is heel belangrijk dat wij ons dat iedere keer realiseren. Het gegeven dat wij roofdieren en zij vluchtdieren zijn maakt het ook niet veel makkelijker om elkaar goed te begrijpen. Wij noemen dat antropomorfisme: het paard menselijke eigenschappen toedichten. Hoe vaak gebeurt het niet dat eigenaren van paarden mij proberen te overtuigen dat hun paard jaloers reageert als zij op stal eerst een ander paard aaien. Dat hun band zo sterk is. Of ze het even mogen laten zien, vragen ze dan. En daar gaan we dan, op weg naar stal met een appeltje in de hand. Op stal binnen gekomen lopen ze eerst naar een ander paard, dat ze een hap gunnen van de appel. En ja hoor, het eigen paard begint enthousiast met zijn voorbenen tegen de deur te slaan. ‘Kijk, zie je het!’, zegt de eigenaar dan, ‘hij houdt zoveel van mij’. Natuurlijk, of zou het toch de appel zijn die het paard zelf graag wil hebben?  

Het toppunt op dit vlak was dressuurpaard Tygo. Na even met de eigenaar gesproken te hebben vertelde ze dat ze precies wist hoe ze haar paard optimaal moest voorbereiden op een wedstrijd: ‘Een uur voor de wedstrijd geef ik hem twee boterhammen met aardbeienjam. Dan loopt hij fantastisch! Als ik dat niet doe, gaat het echt niet. Tygo heeft het gewoon nodig’. Op mijn vraag of ze een keer een witte boterham met kersenjam had geprobeerd was haar antwoord: ‘Ja, dat heb ik, maar dit had echt niet hetzelfde resultaat als de aardbeienjam!’