Twee jaar geleden waren Karel en ik onderweg om paarden op te halen voor een demonstratie van Monty Roberts in het Belgische Hasselt. We moesten een paard halen dat al bij drie verschillende trainers was geweest, maar door alle trainers na een paar dagen was teruggestuurd omdat het dier gek was en niet te berijden. Wij moesten hem ophalen omdat hij ook de trailer niet in wilde.  

Ik weet nog dat we na een lange rit aankwamen bij de stal. Helaas was de ingang te smal voor onze trailer en moesten Karel en ik met veel tegenzin de ijzeren hekken over een afstand van meer dan 100 meter dragen om het dier op zijn eigen trailer te zetten. De eigenaar zei dat hij het paard wel zou gaan halen, maar dat hij eerst de merrie die in de voorste stal stond even in het weiland moest zetten. Het paard dat wij mee zouden nemen moest namelijk door de box van dit paard. Geen probleem natuurlijk.  

Na een minuut of tien zagen we de eigenaar nog steeds niet naar buiten komen, dus we gingen maar eens polshoogte nemen. Met het zweet op zijn voorhoofd was de eigenaar bezig om het eerste dier uit haar stal te halen. Maar wat hij ook probeerde, het dier wilde haar stal niet uit. En dan zie je gelijk de verschillen tussen Karel en mij. Ik neem gelijk het touwtje over en ga het zelf proberen (zonder resultaat…) en Karel staat rustig te kijken en alles eens te observeren. Uiteindelijk zei de eigenaar ‘ik haal wel even een zweep!’, maar dat ging mij natuurlijk te ver. Toen was daar ineens Karel. Hij vroeg de eigenaar: ‘hoe lang staat dit paard eigenlijk al op stal?’ De eigenaar antwoordde zonder te verblikken: ‘oh, niet langer dan een week of twee, drie…’. Ik kon mijn oren niet geloven! Karel stelde de tweede vraag: ‘hoe lang staat het paard al op stal dat wij mee gaan nemen?’ ‘Ach, dat zal niet langer zijn dan een maand of 2, 3…’ Ik heb deze meneer verteld dat ik mijn oren niet geloofde. Dacht hij nou echt dat we de dag erna een ruiter op dit paard zouden zetten? Nee toch zeker? Een dier dat maanden niet los geweest is ga je niet inrijden. Het is voor het paard niet eerlijk en voor de ruiter levensgevaarlijk!  

Dit dier kon niet meedoen met de demonstratie de dag erna. Na even adem gehaald te hebben liep ik terug naar de eigenaren en vertelde dit voor hen niet zulk goede nieuws. Maar vertelde er wel bij dat wij zes weken daarna bij mij in Oudenhoorn een training hadden met Dan Wilson en Grant Bazin en dat hij daar naar toe mocht komen en een gratis training zou krijgen. Wel heb ik meteen uitgelegd dat paarden dagelijks beweging nodig hebben en lekker los moeten. De verbolgen eigenaresse riep uit: ‘Wat een gezeur! Het paard heeft tot half oktober heel de dag in de wei gestaan!’ Even voor de duidelijkheid, het was toen maart… Het paard had geen twee, maar vijf maanden in zijn box gestaan. Toen wist ik echt even niet meer wat ik moest zeggen…