Het zicht van paarden is heel anders dan bij mensen. Hierdoor beleeft hij de wereld anders dan dat wij doen. Deze informatie is belangrijk om goed te begrijpen hoe een paard op zijn omgeving reageert. Hoe het paard de wereld ziet en hoe hij hier vervolgens op reageert zullen we in dit artikel bespreken. 

Een paard heeft de grootste ogen van alle landdieren. Het is een prooidier en heeft daarom zijn ogen aan de zijkant van het hoofd. Dit is een groot verschil met mensen en andere roofdieren, die hebben de ogen aan de voorkant van het hoofd. De reden hiervoor is dat prooidieren een wijd blikveld moeten hebben, zodat zij de omgeving goed in de gaten kunnen houden voor mogelijke gevaren. Roofdieren daarentegen hebben beperkt zicht, maar wel binoculair (met twee ogen) waardoor zij goed diepte kunnen zien en kunnen focussen. Dit is weer handig tijdens de jacht op een prooidier. 

Het blikveld van een paard is zeer wijd: bijna 350 graden. Van het blikveld is ongeveer 285 graden monoculair. Dat betekent dat het paard dit met één oog ziet. De overige 65 graden ziet hij binoculair, dus met beide ogen. Dit is ook het deel waarin het paard diepte kan zien, maar dit is niet zo goed als een mens. Wat je misschien wel is opgevallen tijdens het werken met paarden, is dat iets wat het paard links al kent, aan de rechterkant totaal nieuw kan zijn. Dit komt omdat de twee hersenhelften van het paard weinig met elkaar communiceren. Er wordt gedacht dat er ongeveer 10 tot 15% aan informatie doorlekt. Daarom kan het zijn dat dingen die het paard met het linkeroog waarneemt, niet in de rechter hersenhelft aankomen. In je training is het dus belangrijk om een paard iets aan beide kanten te laten zien. Daarnaast heeft het paard  twee smalle, blinde vlekken: het gebied direct achter hem en direct voor en onder zijn neus. Dit is een reden waarom je paard heftig kan reageren wanneer je ze zonder te waarschuwen recht van achteren benadert. 

In tegenstelling tot mensen, focussen paarden niet door de pupil samen te trekken of te ontspannen. In het oog van het paard zit een horizontale band, midden op het netvlies. Op deze band ziet het oog beelden veel scherper dan boven of onder deze band. Om scherp te kunnen zien, moet het paard zijn hoofd omhoog of omlaag bewegen. Daarom zie je paarden die een hindernis nemen hun hoofd omhoog brengen: zo focussen ze op de hindernis zodat ze afstand en diepte beter kunnen inschatten. Echter wanneer het paard ongeveer 2 meter voor de hindernis is, kan hij deze niet meer scherp zien. Dan moet hij vertrouwen op zijn gevoel en de aanwijzingen van de ruiter. 

Er wordt nog veel onderzoek gedaan naar welke kleuren een paard nou ziet. Het lijkt erop dat paarden zogenaamde dichromaten zijn. Dat houdt in dat zij twee van de drie soorten kegeltjes in het oog hebben. Kegeltjes zijn lichtgevoelig cellen die de kleuren rood, groen of blauw waarnemen. Paarden kunnen dus kleuren onderscheiden, maar minder goed als mensen (die wel alle kegeltjes hebben). Je kunt dit vergelijken met een persoon die kleurenblind is. Een paard kan blauw, geel, wit en grijstinten goed van elkaar onderscheiden, maar rood en groen bijna niet. 

Zoals je ziet zijn er duidelijke verschillen in het gezichtsvermogen van mensen en paarden. Het is handig om deze verschillen in gedachte te houden, omdat je hier in de omgang met paarden profijt van kunt hebben.