Paarden zijn van nature prooidieren en kennen verschillende natuurlijke vijanden. Gelukkig krijgen onze gedomesticeerde paarden hier weinig mee te maken. Zij staan vaak veilig omheind en in sommige landen komen deze roofdieren niet eens voor. Toch waren onderzoekers benieuwd of paarden desondanks de geluiden van bepaalde roofdieren herkennen en hierop reageren. Is de angst voor roofdieren van nature al aanwezig?

Tijdens dit onderzoek werd gekeken naar de emotionele reactie van Arabische en Konik paarden op de geluiden van een Arabische luipaard en een grijze wolf. Met het idee dat de voorouders van de Arabieren bekend zouden zijn met de luipaard en voorouders van de Konik paarden samen hebben geleefd met de wolf. Als extra controle werd ook het geluid van de jakhals geïntroduceerd, een roofdier dat van nature niet op paardachtigen jaagt.

Er werden twee groepen gevormd: 10 Arabieren en 10 Konik paarden. De paarden zijn vooraf nooit in contact gekomen met de roofdieren die in het onderzoek gebruikt zijn. Elke groep kreeg 18 dagen lang dagelijks in de wei 5 minuten lang geluiden van één roofdiersoort te horen. De geluiden werden afgewisseld, zodat iedere groep alle drie de soorten te horen kreeg. Ondertussen werd de hartslagvariabiliteit (HRV) gemeten. De HRV geeft aan hoeveel tijd er tussen elke hartslag zit, anders dan je hartslag (HR) die aangeeft hoe vaak je hart per minuut slaat. De HRV kan gebruikt worden als indicator voor stress. Globaal gezien kun je zeggen: bij een lage HRV is het vecht-vlucht systeem meer actief en bij een hoge HRV is het rust-ontspan systeem actiever.

En wat blijkt? De paarden ervaarden de geluiden als stressvol of reageerden neutraal, afhankelijk van het dier dat ze hoorden. Het bleek inderdaad dat de Arabische paarden sterker reageerden op het brullen van de Arabische luipaard dan de Koniks. En de Konik paarden daarentegen meer reageerden op het huilen van de wolf dan de Arabieren. En het geluid van de jakhals? Daar reageerden de paarden nauwelijks op. Deze resultaten zouden dus kunnen wijzen op een soort genetisch geheugen. Ondanks dat de paarden niet bekend zijn met de dieren achter het geluid, weten ze toch dat het slim is om dit als een dreiging te zien en erop te reageren. Een mooi overlevingscadeautje van hun voorouders!

Wil je meer lezen over dit onderzoek? Klik dan HIER.