Ik zal nooit mijn trip naar het prachtige Noorwegen vergeten. Buiten het feit dat ik enorm onder de indruk was van de natuur en de prachtige fjorden, was er ook een paard dat ik me altijd zal blijven herinneren.  

In de voorbereiding op een show krijgen we altijd acht tot tien paarden die we bekijken op geschiktheid voor de demonstratie die we die avond gaan geven. Het meest geschikt zijn de paarden die echt een probleem laten zien. De paarden die we niet selecteren, worden in de middag waar mogelijk wel getraind zodat we de eigenaren zoveel mogelijk adviezen kunnen geven waarmee ze thuis aan de slag kunnen. Voor de selectie was ook Kjeld opgegeven. Deze Kjeld was een dier met een echt groot probleem met de hoefsmid. Wat heet, hij had er al drie het ziekenhuis ingeslagen. Een van deze hoefsmeden had een gecompliceerde beenbreuk overgehouden aan het avontuur en was ook meegekomen met de eigenaren. Hij wilde dit wel eens even zien. Grant nam Kjeld om te beginnen mee de roundpen in en liet hem daar los. Een leuk paard, lief, en hij reageerde goed en positief op lichaamstaal. Grant deed de longeerlijn weer vast en ik kwam binnen om het dier vast te houden zodat we konden kijken welk gedrag het paard liet zien als je zijn benen wilde optillen. Na alle horror verhalen deden we dit natuurlijk heel voorzichtig! En ik mag zeggen dat we enorm verbaasd waren dat Kjeld er geen enkele moeite mee had. Zonder problemen tilde hij alle vier zijn benen op voor Grant, ook het plaatsen van het achterbeen in hoefsmidpositie was geen enkel probleem. Maar ja, laten we eerlijk zijn, Grant is natuurlijk wel een top paardenman!  

Helemaal overtuigd van onszelf draaiden we ons om naar de eigenaar. Die keek naar ons en zei: ‘Doe maar eens de leren chaps aan die de hoefsmid draagt…’ Oeps… En toen hadden we een probleem. Het lieve, gewillige paard die er geen enkele moeite mee had om zijn benen op te tillen, veranderde van het ene op het andere moment in een zeer gevaarlijk en agressief paard toen Grant de chaps aangetrokken had. Onmiddellijk werd op een onwaarschijnlijke manier duidelijk hoe goed paarden associëren. We besloten het paard niet voor de demonstratie te gebruiken, maar hem direct te trainen. Het koste een uur werk, maar toen hadden we het probleem redelijk onder controle. We begonnen weer met de basis door het paard alleen maar aan te raken, terwijl Grant die enge chaps aan had. Langzaam werkten we verder tot het paard begreep dat er niets spannends ging gebeuren. De hoefsmid begreep het werk wat we deden en is daarna met de eigenaar verder gegaan. Met gevolg dat Kjeld een maand later voor de eerste keer in zijn leven rustig en goed bekapt kon worden.